Wit Rusland
Wit-Rusland, Belarus, is een onafhankelijke staat sinds 1991.
Wit-Rusland grenst aan Polen en Rusland, bovenin grenst het aan Litouwen en Letland onderin aan het land Oekraïne. Ze hebben een eigen taal die meer op het Pools dan op het Russisch lijkt. Op scholen is de voertaal Russisch, het Wit-Russisch wordt gezien als een dialect.
Wit-Rusland is een land dat in de tweede wereldoorlog zware verliezen heeft geleden, je struikelt er dan ook bijna over de vele oorlogsmonumenten.
Het land is daarnaast enorm getroffen door de fall-out van de kernramp in Tsjernobyl.
Vrijheid van meningsuiting
Wit-Rusland wordt omschreven als de laatste dictatuur in Europa.
Sinds 1994 wordt het land bestuurd door de “democratisch gekozen” president Aleksander Loekasjenko..
Loekasjenko, de laatste dictator van Europa, heeft de oppositie echter monddood gemaakt door de belangrijkste oppositieleiders te laten arresteren bij de laatste verkiezingen in 2020. Er kon dus maar op één kandidaat gestemd worden, Loekasjenko. Twee weken voor de verkiezingen, op 29 juli om precies te zijn, stelde Svetlana Tichanovskaja zich kandidaat. Haar man was één van de oppositieleiders die was opgepakt. Zoals al aangekondigd werden de verkiezingen met 80% van de stemmen gewonnen door president Loekasjenko. Gelet op de populariteit van Tichanovskaja en de vooraf aangekondigde verkiezingswinst bestond er grote twijfel bij het publiek of de verkiezingen eerlijk waren verlopen. Veel Wit-Russen gingen de straat op om te demonstreren tegen de verkiezingsfraude met name in Minsk. Omdat er geen internationale waarnemers werden toegelaten in Wit-Rusland ligt de waarheid wellicht in het midden. Al op de dag van de verkiezingen sprak Loekasjenko dreigende taal uit tegen een ieder die de regering omver wil werpen.
Een stroom aan massademonstraties kwam op gang. De confrontatie met de ordetroepen van Loekasjenko was snoeihard. Tichanovskaja is uitgeweken naar het buitenland en er vielen dodelijke slachtoffers. Tichanovskaja vroeg op 4 september 2020 aan de VN Veiligheidsraad om een onderzoek in te stellen naar het brute geweld van het regime, maar alle protesten en demonstraties hadden geen effect. Met steun van Moskou blijft Loekasjenko gewoon zitten.
In Wit-Rusland is vrijheid van meningsuiting nog steeds geen gemeengoed. De staat geeft aan wat goed is voor haar bewoners en zij zijn niet gewend om daar kritisch naar te kijken. Praten over politiek, mensenrechten of kritiek leveren op de situatie in Wit-Rusland is in Wit-Rusland not-done.
Ze zijn, niet altijd ten onrechte, bang dat het hen in problemen kan brengen